پدرش را اصلا ندیده بودم . موقع ثبت نام هم یک خانم که خود را مادرش معرفی کرده بود کارهای ثبت نام را انجام داده بود. البته چون پرونده اش کامل بودموظف به ثبت نام بودیم. همیشه چکمه می پوشید و صبح با تاخیر به مدرسه می آمد.
ادامه مطلب ...
سلام خدمت همه مهربونا
این پیشنهاد بافتن شال گردن خیییییلی ایده خوبیه. بازم تشکر میکنم از اون عزیزی که به نام «بینام» پیشنهاد گذاشت. خودمون هم فکر نمی کردیم اینقدر طرفدار پیدا کنه.
در همین راستا تو همین فاصله زمانی که کمتر از بیست و چهار ساعته، تعداد زیادی از عزیزان داوطلب شده اند.
ادامه مطلب ...یه دوستی یه پیشنهادی داده که خیلی به دل می شینه. این دوستمون میگه هرکدوممون یه شال ببافیم و بدیم به بچه های کار بجنورد.
اینکه چه طوری شالها رو جمع کنیم رو بعدا در موردش فکر می کنیم. فوقش یه جا قرار میذاریم.
در وهله اول کسانی که میخوان این کار قشنگ رو انجام بدن، ظرف امروز و فردا بگن. امروز پونزده آذره، قرار ما مثلا اول و دوم دی ماه باشه. دو هفته فکر کنم زمان مناسبیه. میشه یه شال رو بافت. با خرده کامواهای تو خونه. خودمون بهش نقش بدیم.
نظرتون رو اعلام کنین. بگین چند نفرین.
دست حق به همراهتون
پدر خیلی مضطرب وناراحت بود. ازشدت اضطراب وناراحتی دست وپایش می لرزید. منتظرم بود تا از کلاس خارج شوم . در آن سال پایه سوم را برای تدریس برداشته بودم. بچه های سوم ، اول خوش زبانی و شیرین کاریشان بود . خیلی دوست داشتم با آنها هم باز ی شوم وبه قول روانشناسها کودک درونم زنده شده بود. بعد از هفده سال خدمت در روستا، اولین سالی بود که در شهر و درکنار دانش آموزان یکی از مناطق محروم شهر بودم.
همیشه می خندید شاداب و پر نشاط ؛ حضورش در مدرسه به بچه ها ی دیگه انرژ ی می داد.هرروز اول صبح همینکه وارد مدرسه می شد، اول در دفتر را باز می کرد به همه معلمین سلام می داد و بعد اجازه می گرفت وبه کلاس می رفت. هیچ وقت غیبت وتاخیر نداشت . به گفته معلمش خیلی با هوش و درسخوان بود. همیشه در این فکر بودم که برای یک بار هم که شده یک جورایی والدینش را به مدرسه دعوت کنم . اما هربار طفره می رفت. عزت نفس بالایی داشت و هیچ وقت نمی خواست مردم از مشکلاتش با خبر شوند.
ادامه مطلب ...